Türk şiirinin unutulmaz garip adamı Orhan Veli Kanık, edebiyatımızda iz bırakmış ender yazar ve şairlerden biridir. Yazdığı şiirlerle kısa sürede adını duyuran Orhan Veli, Garip Şiir Akımı’nın da önemli isimlerinden biridir.
Bir gece eve dönerken belediyenin kazdığı ve kapatmayı unuttuğu çukura düştüğünde henüz 36 yaşındaydı. Orhan Veli’nin bu meşhur şiiri yazarken bahsettiği Süleyman Efendi aslında biziz, yani toplumunun alt tabakalarında yaşayan fakir insanlardan başkası değildir.
Orhan Veli Kanık’ın en önemli şiirlerinden biri olan Kitabe-i Seng-i Mezar, şairin ölüm, ayrılık ve yoksulluk temalarını işlediği nefis şiiridir. Şiir yayımlanırken birçok kişi şiirde bahsedilen Süleyman Efendi’nin kim olduğu sorusunun peşine düştü.
Orhan Veli’ye bu soruyu soranların cevabı halkın kendisidir. Gerçekten de Orhan Veli, ayrılık acısı çeken fakir bir şairdir. Bir bakıma şiirde kendini aştı. “İsim bile kalmadı”Aslında hiçbir şeyinin kalmadığını, hiçbir şeyi kalmadığını açıkladı.
BEN.
Bu vesileyle şiiri bir kez daha hatırlayalım…
Yazıt-ı Seng-i Mezar
hiçbir şeyden çekme medi dünyasında
Nasırdan çektiği kadar;
Yakışıksız yaratıldığı için bile
O kadar üzgün değildi;
Ayakkabı vurmadığında
O anmazdı, ancak Allah’ın adını,
O bir günahkar olarak görülmedi.
Yazıklar olsun Süleyman Efendi’ye.
II.
O kadar önemli bir sorun değildi. Kendisi için olmak ya da olmamak;
Bir akşam uyudu;
Uyanmadı.
Aldılar, götürdüler. Yıkandı, dua edildi ve gömüldü.
Duysalardı, senin ölümünle anılırlardı.
Elbette haklarını vereceklerdir.
almaya gelince…
Ölen kişinin herhangi bir alacağı bulunmamaktadır.
III
Tüfeğinizi depoya koydular, Kıyafetlerini diğerine verdiler.
Torbada artık ekmek kırıntısı yok,
Matarasında dudaklarının ne izi var;
Öyle bir rüzgar ki
Tek başına gitti, adı bir kalıntı bile değil.
geriye sadece bu mısra kaldı
Kahve ocağında, el yazısıyla: “Ölüm Allah’ın emridir, ayrılık olmasaydı.öyleydi.“
